Ogrzewanie ciepłej wody. Tak nazywają się systemy grzewcze wykorzystujące wodę jako nośnik ciepła między układem wytwórczym, zwykle kotłem, a emiterami lub elementami końcowymi znajdującymi się w ogrzewanych pomieszczeniach. Wytworzona gorąca woda transportowana jest siecią rur. System podgrzewania ciepłej wody jest niewątpliwie najbardziej rozpowszechniony w instalacjach grzewczych. Coraz częstsze stosowanie systemów klimatyzacji we wszystkich typach budynków powoduje, że systemy ogrzewania ciepłym powietrzem stają się coraz częstsze.
Pod koniec XVIII wieku James Watt, znany ze swojego silnika parowego, zainstalował ogrzewanie w swojej fabryce w Manchesterze, pozostawiając parę z procesu przemysłowego. Wiele innych podobnych instalacji, z większym lub mniejszym powodzeniem, jest instalowanych na całym świecie. Są to pierwsze instalacje grzewcze z rozprowadzeniem rurowym.
W 1880 roku niektóre Firmy rozprowadzały parę grzewczą w różnych miastach Ameryki Północnej (ogrzewanie miejskie). W Europie pierwsze ogrzewanie miejskie zostało zbudowane w Dreźnie w 1900 roku.
Ale para jest niebezpieczna i wiąże się ze zbyt wieloma komplikacjami, aby zastosować ją do ogrzewania domowego, dlatego około 1895 roku pojawił się pierwszy kocioł zbudowany z luźnych elementów, zbudowany przez inżyniera Strebela.
Te dwuścienne „piece” mogą wysyłać ciepłą wodę, wykorzystując efekt termosyfonu, do grzejników rozmieszczonych w całym domu. Instalacje termosyfonowe wymagają starannego wykonania. Dzięki grubej i wysokiej rurze wylotowej uzyskuje się dobrą różnicę ciśnień napędowych, ale po tym należy skrupulatnie utrzymywać spadek spadku w kierunku grzejników i unikać powstawania pęcherzy powietrznych na trasie.
Wprowadzenie pompy cyrkulacyjnej na początku XX wieku pozwoliło znacznie zmniejszyć przekrój rur, ułatwiło rozplanowanie rozprowadzenia i zwiększyło wydajność obiektów.
Nasi klienci nam ufają
Opinie naszych klientów
Otrzymuj nasze wiadomości
Wysłaliśmy Ci wiadomość e-mail, aby potwierdzić Twój adres e-mail