Skrzynie i kufry na zewnątrz

Wejdź i odkryj szeroką gamę skrzyń i kufrów do ogrodu lub tarasu Twojego domu.

Skrzynia, skrzynia (lub skrzynia w mniejszych gabarytach) to mebel w formie zamykanej skrzyni, który przeznaczony jest do przechowywania różnych przedmiotów takich jak pościel, dobytek itp.

Skrzynie i inne podobne meble (patrz ostatnia sekcja), których przeznaczeniem jest przebywanie w pokojach, stoją na mniej lub bardziej podniesionych nóżkach lub na ławce, z wyjątkiem skrzyń i trumien ze względu na ich małe wymiary.

Drewnianą arkę i skrzynię z podwyższonymi nogami odkryto w grobowcach egipskich, takich jak grobowiec Amenhotepa III z XV wieku p.n.e. C. ozdobiony intarsjami i malowidłami. Wśród Greków arka miała czworokątny kształt i krótkie stopy. W tej samej formie był kontynuowany wśród Rzymian, którzy wzmocnili go płytami z żelaza lub brązu. W czasach Cesarstwa zaczęto mieć zamek i klucz, oba wykonane z materiałów takich jak brąz i żelazo. W średniowieczu pokrywano je skórą lub malowanym suknem i wzmacniano okuciami lub dekorowano metalowymi okuciami, przy czym skrzynie stanowiły jeden z głównych mebli pomieszczeń. Te wykonane z kości słoniowej, srebra lub emaliowanego brązu, dość powszechne w średniowieczu, były skrzyniami do przechowywania klejnotów lub relikwii.

Florentyńska skrzynia ślubna z XV wieku.

Od XIV wieku pojawiały się komody i skrzynie zdobione płaskorzeźbami lub tłoczonymi guadamecylami, a czasem inkrustowane, pozostając w tej formie przez kolejne trzy stulecia, aż do momentu, gdy użycie komód i szafek spowodowało, że zniknęły one z rynku. pomieszczenie arki i innych podobnych przedmiotów lub luksusowych mebli. W okresie renesansu wiele skrzyń lub skrzyń miało kształt urny z ruchomymi zakrzywionymi liniami i otrzymało dekoracje platereskie. Najbardziej eleganckie skrzynie z tej epoki nazywane są skrzyniami ślubnymi lub szkatułkami ślubnymi, ponieważ często były wysyłane przez męża do narzeczonej w przeddzień ślubu. Spośród tych mebli Wenecjanie i Florentyńczycy z XVI wieku słyną z płaskorzeźb i inkrustacji.

W XVII wieku w Kastylii skrzynie z orzechami włoskimi były bardzo powszechne w rejonie Valladolid, a gdy robiono je dalej na północ, były to kasztanowe.